Sana kek yaptım!



Nil Karaibrahimgil... Enteresan, tatlı mı tatlı, kaçık, sevimli birşey. Tıpkı şarkıları gibi. Zaten şarkıları öyle olduğu için biz de onu öyle sanıyor olabiliriz. Tatlı işte. Kek yapmıştı hani bir şarkısında. Çırpmıştı, karıştırmıştı, yarıştırmıştı kendisini erkek arkadaşını ayartan kadınla. Öyle birşeyler söylüyordu şarkının sözleri.
Şimdi düşünüyorum da, sanırım kimse kimseye kek yapmıyor artık. Annelerin çocuklarına yaptığı keklerden bahsetmiyorum. Kızlar diyorum, artık sevdiceğine kek yapmıyorlar. Ya da ben bilmiyorum yapıp yapmadıklarını. Aslında söylemek istdiğim şey şu ki; artık insanlar birbiri için özel şeyler yapmıyorlar. Asıl konumuz kek değil. Eskiden el emeği, göz nuru anlayışı vardı. Tabii yine var ama, pek de yok. 'Hediye' denince insanın aklına para ile satın alınabilecek şeyler geliyor genelde. Bir düşünün, kutlanılmasını istediğiniz bir özel gününüz varsa (doğum günü, yıl dönümü vs.), bu özel günde bir hediye bekliyorsanız, aklınıza nasıl bir hediye gelirdi ilk olarak? Çoğu normal insan para ile satın alınabilecek bir hediye getirir aklına. Aksi de olabilir, olmaz demiyorum. Hele bazı insanlar vardır ki, el yapımı bir hediyeyi bir hediye olarak dahi görmez. Ben erkek olsaydım, kız arkadaşım bana hediye verecek olsaydı eğer, bana kek yapması fikrine bayılırdım. Bunu niye yazdım, bilmiyorum ama sanırım yine aklıma gelmiş.
İnsanlar hakettikleri değeri karşı taraftan göremeyince -hele ki bunu birkaç kere yaşayınca- artık başkaları için çaba sarfetmekten yorulmuş olmalılar ki, özel hediyeleri, tatlı kekleri sunmak istemiyorlar. Sanırım böyle. Şarkının sözlerini baştan aşağıya hatırlamak isteyenler için:

Üç yumurtayı kırdım önce
Portakal dilimledim ince ince
Göz kararı da biraz süt kattım
Kalktım, sana kek yaptım
İnsan neler yapar isteyince
Bu bir şey değil düşününce
Ben de tarifi öğrenince, kalktım sana kek yaptım
Gözlerin dönmüş kızı görünce
Yerli yersiz bakıp sana gülünce
Ben de tesadüf o gece erken yattım
Bana kelek yaptın
İnsan neler yapar isteyince
Bu bir şey değil düşününce
Sen de elektriği hissedince
Kalktın bana kelek yaptın
Çırptım, çırptım, karıştırdım
Kendimi onunla yarıştırdım
Kimse kimseye benzemez
Kendimi kekle yatıştırdım
Oturdum ellerimle sana kek yaptım
Unla sütü karıştırdım iyice
Tereyağı ekledim eriyince
Fırın da oldu yüz seksen derece, attım
Sana kek yaptım
İnsan neler yapar isteyince
Bu birşey değil, düşününce
Ben de tarifi öğrenince, kalktım
Sana kek yaptım
Çırptım, çırptım, karıştırdım
Kendimi onunla yarıştırdım
Kimse kimseye benzemez
Kendimi kekle yatıştırdım
Oturdum ellerimle sana kek yaptım
Üzüldüğün belli çok beni görünce
Elimde kekimle sana gelince
Bir de ağlayıp itiraf edince
Abarttın; beni melek yaptın 


 Bakın, bu sözlerde de emek-kelek ilişkisi var.

Yorumlar

  1. "artık insanlar birbiri için özel şeyler yapmıyorlar."
    aynen.

    YanıtlaSil
  2. bana hiç kek yapan olmadı lan üzüldüm bak şimdi :(

    YanıtlaSil
  3. huu, burdayım, evet ben sevdiklerine hala özel şeyler yapmaya çalışan, hayalgücünü, yaratıcılığını buna kanalize eden o az kalan insanlardan biriyim, valla bak.

    YanıtlaSil
  4. buna çok çok sevindiğimi söylemeliyim :)

    YanıtlaSil
  5. çook güzel bir yazıı! aynı benim gibisin :) ben de nil manyağı bir insanım ve ben sevgilime kısır ve börek yaptım eheh :)

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Popüler Yayınlar