Toplu Fotoğraf Katliamı!

Bazı insanlara anlam veremiyorum. "Nedir yani, ne olur ki illa birşeyi bozmasan?" diyesim gelmiyor değil. Kırıcı olamamak adına da şöyle diyorum tabii; "yaa uf, nolur ki aman sen de he!" Sanki böyle daha sitemkâr, daha az onur kırıcı, daha daha daha... Her neyse...
Konumuz; toplu fotoğraflar ve onların içinde yer alan en az bir kişinin serzenişleri ve benim sinir üst sınırımın aşılması.



Güzel bir gündür. Tüm arkadaşlar ya da tüm aile, toplanılır, fotoğraf çektirilir. Fotoğraf çekme fikri ortaya atılmadan önce, atılma sırasında ya da sonrasında hiç sesi çıkmayan bir ablamız/abimiz (genelde ablamız, hatta sadece ablamız), gün sonunda fotoğraf makinesi sahibiyle bir şekilde telefonda, internette veya yüz yüze irtibata geçmişse fotoğraf mevzusunu açar ve "Canımcım, o fotoğrafları bir yerlere koyma he mi, ya da beni kes olur mu? Kocam kızıyor, valla bak. Hadi canım, hadi güzelim..." O an fotoğraf makinesi sahibinin içinden de şunlar geçer; "Ben seni bi kesecem, sen o zaman görücen ya, te allam ya, sen kes, kapat telefonu kes sesini..." Ama dilinden dökülenler; "Eee şey, peki abla. Ama ya hatıraydı onlar ne olacak ki? Peki bilgisayarımda durabilirler mi bari?" Ablamız biraz ileri giderek şunları bile söyleyebilir; " Aaaa tabiyyki de gizli bir dosyada sakla, sen abinle ortak kullanıyordun diymi bilgisayarı? Katiyyen olmaz, sen gizle onları bişey yap..." Gerçekten bu kadarı da oluyor, inanın ki.

Bu konuşma bu yönde istenildiği kadar uzatılabilir. Peki ya o fotoğraftan kesilmeyi isteyen 'abla' fotoğraf çekildikten sonra kenara çekilip de şunları deseydi dünya daha güzel olmaz mıydı; "Yahu çocuklar, kusura bakmayın, benim sevgilim karışır böyle şeylere, sizi ben çekeyim bu sefer, olmaz mı?" Ya da çekilmeden önce makineyi eline alarak diğer komplekssiz insanları çekseydi?

Ben de tanıyorum böyle bir arkadaş. Hatta bir arkadaş değil sadece, bir sürüsünü tanıyorum. Ama bir tanesi var ya, tam illetlikti doğrusu. Kısaca anlatayım;
Okuldayız bir gün. Güzel bir gün, eğleniyoruz falan. Fotoğraf çekilmek istedik. Bir arkadaş fotoğrafı çekiyor, diğerleri poz veriyor. O illet olduğum arkadaş da her ama her fotoğrafa tavşan gibi atlıyor zıp zıp. Ulan bir tanesi için de de madem "Bunu da ben çekeyim, nasılsa ben bir yerlere koymanızı, kimseye göstermenizi istemiyorum..." bla bla. Yok yahu, herkes değişiyor, makineyi alan çekiyor fotoğraflarda, bir o değişmiyor, hepsinde var. -Gel de sinir olma yani.- En son fotoğraf çekilme seansı bitti, derse gireceğiz, arkadan sesi yankılanıyor beynimin içinde, kulaklarım sinirden çınlamaya başlıyor, içimde kırmızı bir sıvı sanki boğazıma dayanıyor da geçiyor, gözlerim dönüyor, sıcak basıyor... "Ya kızlar, o fotoğrafları koymayın bir yerlere he! Benimki görmesin."

Arkadaş facebook'u kastediyor. İyi de, ona ve onun sevgilisine ne ki benim facebook profilim? He madem öyle, her fotoğrafta niye varsın arkadaşım? Önceden yapacaksın o zaman uyarını. Arada bir sen alacaksın makineyi eline o zaman. Tamam, belki istemiyor olabilir, sevgilisini hayatına bu kadar fazla karıştırıyor da olabilir, fotoğrafta tipini beğenmemiş de olabilir, ama her şeyin bir çözümü var. Anlarım, hak veririm, saygı duyarım, ama karşıdakinden de aynı insancıl davranışları beklerim arkadaş!

Kimisi de makine sahibi, biz fotoğrafları atmasını beklerken, fotoğraflar bir geliyor ki, kırpılmış. Gel, buna da sinirlenme. Neymiş, çirkin çıkmışmış kendisi, o yüzden kesmişmiş. Tamam da, orijinalleri üzerinde niye oynarsın be arkadaş? O fotoğraflar hatıra için çekilmedi mi, oradaki de sen değil misin? Geçen gün bir başka arkadaşımla da bu yüzden hafif tartıştık. Haksız mıyım ama? Biraz empati, azıcık empati, minicik empati...

Yorumlar

  1. Sen neden bunları kafana takıyosun hı hı de geç ;)

    YanıtlaSil
  2. toplum içinde yaşıyoruz biraz dikkat etsinler yahu, dolmuşum ben bu konuda epey :D

    YanıtlaSil
  3. öylelerini inadın verecen internete bir de ekleyecen :)

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Popüler Yayınlar