Aynı Hep Aynı
Mp3'teki, telefonumdaki şarkılar hep aynı. Her gün aynılarını dinliyorum hep. Aralarından seçerek. Kiminin benim kulağımla uzaktan yakından alakası yok, kimini kafam güzelken dinliyorum. Kimi en az bıktıklarım (yani bıksam da başka alternatifim olmadığı için o an en iyi gidebilecek olanlar), kimi de bir daha yüzüne bakasım olmayanlar falan işte.
6 aydır her pazartesi, salı, çarşamba, perşembe, cuma ve cumartesi yaptığım şey aynı. İşim aynı, gücüm aynı. Aynı projede devamlı aynıyım ben, ben aynı (Ha, bir format farklı, sürekli değişim içerisinde.).
Ellerim aynı. Kış boyunca olduğu gibi, hala Norveçli balıkçınınkiler kadar kırışık ve acıyor. İyileşemedi gitti. Onlar da aynı.
Saçlarım aynı. Dümdüz. Bildiğin düz işte. Hem mecazi, hem gerçek anlamda. Bu düzlüğe bir son vermeliyim artık ama korkuyorum bir yandan da. Ben değişimlerden korkuyor muyum? Bilmiyorum. Bu düzlüğe bir son vermeliyim artık; hem mecazi, hem gerçek anlamda. Kıvır kıvır olmalılar. Kalem sokabilmeliyim buklelerin içlerine. Böyle de garip fantezilerim var. Ama ne zaman böyle değişim kararları alırsam, o zaman saçlarımı sevmeye başlıyorum. Hemen kararımdan vazgeçip cesaretimi kırmış bulunuyorum. Ertesi gün yine nefret ediyorum ama. Aynı yani, hiç değiştiremiyorum, aynı.
Sivilcelerim bile aynı. Ergenlikte nasıllarsa öyle. Hatta artarak. Onlar bile aynı (serzeniş küfürü sıkıştırın siz içinizden)... Bu sivilceler uğruna yağ azaltma rejimine başladım kendimce. Tek yaptığım cipsi azaltmak. Bir bağımlı için gerçekten zor bir şey. Fedakarlık gerektiren. Ama bugün azaltır, yarın normal rutinine döndürürüz yine. Nasılsa herşey aynı.
Sevmeyi bırakarak yaşamasını sağladığıma inandığım balığım aynı. Hala ona karşı ilgisiz ve sevgisizim. Yemini de annem veriyor. Onu göz göre göre sevmeyecek kadar çok seviyorum aslında. Hayır, ölmeyecek o, çünkü sevmiyorum, sevmiyorum işte.(bkz. a e y b)
Tadım, tuzum aynı.
Dostlarım aynı. Her daim yanımda olanlar ve aslında hiç olmamış olanlar. Eskisi gibi aynı şekilde ikiye ayrılmış vaziyetteler. Aynı yani herşey.
Hamdolsun. Eee siz nasılsınız? İyisiniz inşallah?
6 aydır her pazartesi, salı, çarşamba, perşembe, cuma ve cumartesi yaptığım şey aynı. İşim aynı, gücüm aynı. Aynı projede devamlı aynıyım ben, ben aynı (Ha, bir format farklı, sürekli değişim içerisinde.).
Ellerim aynı. Kış boyunca olduğu gibi, hala Norveçli balıkçınınkiler kadar kırışık ve acıyor. İyileşemedi gitti. Onlar da aynı.
Saçlarım aynı. Dümdüz. Bildiğin düz işte. Hem mecazi, hem gerçek anlamda. Bu düzlüğe bir son vermeliyim artık ama korkuyorum bir yandan da. Ben değişimlerden korkuyor muyum? Bilmiyorum. Bu düzlüğe bir son vermeliyim artık; hem mecazi, hem gerçek anlamda. Kıvır kıvır olmalılar. Kalem sokabilmeliyim buklelerin içlerine. Böyle de garip fantezilerim var. Ama ne zaman böyle değişim kararları alırsam, o zaman saçlarımı sevmeye başlıyorum. Hemen kararımdan vazgeçip cesaretimi kırmış bulunuyorum. Ertesi gün yine nefret ediyorum ama. Aynı yani, hiç değiştiremiyorum, aynı.Sivilcelerim bile aynı. Ergenlikte nasıllarsa öyle. Hatta artarak. Onlar bile aynı (serzeniş küfürü sıkıştırın siz içinizden)... Bu sivilceler uğruna yağ azaltma rejimine başladım kendimce. Tek yaptığım cipsi azaltmak. Bir bağımlı için gerçekten zor bir şey. Fedakarlık gerektiren. Ama bugün azaltır, yarın normal rutinine döndürürüz yine. Nasılsa herşey aynı.
Sevmeyi bırakarak yaşamasını sağladığıma inandığım balığım aynı. Hala ona karşı ilgisiz ve sevgisizim. Yemini de annem veriyor. Onu göz göre göre sevmeyecek kadar çok seviyorum aslında. Hayır, ölmeyecek o, çünkü sevmiyorum, sevmiyorum işte.(bkz. a e y b)
Tadım, tuzum aynı.
Dostlarım aynı. Her daim yanımda olanlar ve aslında hiç olmamış olanlar. Eskisi gibi aynı şekilde ikiye ayrılmış vaziyetteler. Aynı yani herşey.
Hamdolsun. Eee siz nasılsınız? İyisiniz inşallah?
Yorumlar
Yorum Gönder