Yüreğimi Parçaladın Kadın.

Anne demek, çok şey demek aslında. Şu koca dünyada en değerli gördüğüm hayat onlarınki bence. Tabii bir günlük bebeğini çöpe atıp giden kadınlara da 'terim olarak' anne deniyor, kazara çocuk sahibi olmuş da istemeyerek büyütenlere de. Denemez bence. Ben ne anneler tanıyorum hiç çocuk sahibi olmamış olan.

 Annelik kutsaldır derler ya, kesinlikle öyle. Cebindeki parayı, o aylardır isteyip hiç bir yerde bulamadığı ama sonunda bir yerde görebildiği ceketi bırakarak bana aldığı tişörte veren kadındır anne işte. Ve şimdi benim görevim yarın o mağazaya gidip ona o ceketi almak olmalı. Öyle olacak. Ona dünyaları versem bir işe yaramaz biliyorum. Çünkü onun tek istediği ona kocaman, içten sarılmak.

Bir de, çocukluk arkadaşım, kardeşim diyebileceğim insan, daha on sene öncesine kadar sokakta oyunlar oynadığımız, çocuk olduğumuz dostum, iki gün önce kendi çocuğunu kucağına aldı. Kısmen teyze oldum, kısmen de anne yarısı oldum ben de, yuppi. Hala inanamasam da, o artık anne.

Şu Profilonun tvdeki reklamı çok güzel. Hani şu;

"uykusuz gecelere, yemicem iştesine
ilk aşkın kederine bir tek onlar dayanır
sınavın stresine gömleğin kirlisine bir tek onlar dayanır
arkadaş davetine bir tek onlar dayanır
her insan dayanamaz anne kalbi dayanır
herşeye dayanır da onlara dayanamaz
prooo oo filo bir tek onlar dayanır

Kaynak: http://www.elestiriyoruz.com/video-e/profilo-anneler-gunu-reklami-birtek-onlar-dayanir-reklami-izle/msg56174/#ixzz1NfaNJB90
Kaynak: Elestirel Haber "

Her duyuşumda ve görüşümde tüylerim diken diken oluyor. Özellikle de o 'arkadaş davetine'. Ben dayanamıyorum, ama onlar dayanır işte. Annedir o. Yerim.

Gecikmiş anneler günü yazım olsun bu da benim. Bugünlerde hassasım her konuda. Bir de annemin o muazzam davranışı karşısında yerin dibine geçerek duygulandım. Söylemek istedim bunları. Kıymet bilmek gerek bazen. Evet evet, her zaman.

Bir de bir anekdot paylaşayım; bu reklam filmi bazı çevreler tarafından eleştirilmiş, hatta 'annelik fetişizmi' olarak lanse edildiği için yanlış bulunmuş. Ancak ben yanlış bir şey göremiyorum. Annelerin çocuklarına yaklaşımları ve çocukların bazı evrelerden geçtiği halleri hepimizin evinde aynı değil midir? Bence tüylerimi diken diken yapan bu reklam filmi dört dörtlük. Duygusal oluşumla alakalı olabilir, öyle işte napalım.