tag:blogger.com,1999:blog-5208437682500261616.post5075802494777927197..comments2023-06-03T15:53:30.542+03:00Comments on Sembolizasyon: Eskiden...SmGhttp://www.blogger.com/profile/00185823237864358868noreply@blogger.comBlogger3125tag:blogger.com,1999:blog-5208437682500261616.post-9746663354052825822011-07-18T19:42:15.100+03:002011-07-18T19:42:15.100+03:00pippi haşmet
katılıyorum, 'mış' gibi yapıy...pippi haşmet<br />katılıyorum, 'mış' gibi yapıyoruz çoğu zaman ama yine de ister istemez gülümseyebiliyorsun da. Herşeyin ne kadar yapmacık olduğunu bildiğin halde hoşuna gitmiyor değil, şahsen benim öyle. Ama yine de bir yerlerde biliyoru içimde, sadece onu o an fark etmek işime gelmiyor. Ama eski çocukluk mutluluğu kalmadıkça ortada hoşa gidecek bir durum da kalmıyor. Dediğin gibi, pastamızı kendimiz yapar, halalarım tarafından kutlanırdım. Herşey şimdikinden daha güzeldi. Mesela az önce facebook kutlama mesajlarımı yanıtladım, şu an yalnızım.<br /><br />Azze<br />Evet, tüm özel günler anlamını yitiriyor. Bunun nedenini insanların benciliyetine bağlıyorum. Empati eksikliği, duygusal yoksunluk... Hepsinin birleşimi herkes kendi içsel bunalımını yaşarken kimse kimseyi aslında bir bakıma önemsememeye başlıyor gibi. Birlik azalıyor gibi. Son cümlendekilere katılmayı çok isterim ama malesef eski çocukluk günleri gelmeyebiliyor bazen. Mesela küçükken her yıl doğum günümü çok önemle kutlayan yengemi kanserden kaybettim. O günden sonra o kadar önemle kutlanmadı. En çok o doğum günlerimden keyif alırdım. Şimdi imkansız aynını yaşayabilmem.<br /><br />Bi de bunu söylemek yanlış belki ama, onca kişinin içinden sadece beklediğim biri göstermelik de olsa kutlasaydı, aptal sevinçlerim olurdu.SmGhttps://www.blogger.com/profile/00185823237864358868noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5208437682500261616.post-21307516082501104612011-07-18T10:36:40.988+03:002011-07-18T10:36:40.988+03:00Hakkaten, neden artık o eski tadı yok?
http://azz...Hakkaten, neden artık o eski tadı yok? <br />http://azzeben.blogspot.com/2010/07/oyuncaklarm.html bu yazımın bir kısmında anlatmıştım en keyifli doğum günümü. Hatırladığım ve gerçekten keyif aldığım diğer tüm doğum günlerim de 10lu yaşlarımda zaten.<br /><br />Diğer taraftan, bende anlamını yitiren sadece doğum günleri değil. Yılbaşları da aynı kazanda eridi gitti. Sıra bayramlara gelecek sanırım...<br /><br />Yılın belirli bir gününe kendimi 'o gün çok eğlenmem lazım' diye programlamak işe yaramıyor artık. Büyüdüm, ve üzerinde düşünmem gereken daha ciddi sorunlarım var sanırım.<br /><br />Ama bunun üzerinde çalışmalı, çocukken keyif aldığı birşeyleri yapmak için çaba sarfetmek enerji vermez mi insana?Azzehttps://www.blogger.com/profile/18268136884939055102noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5208437682500261616.post-57941816276925059042011-07-18T10:23:41.496+03:002011-07-18T10:23:41.496+03:00Hayır benimki de öyle. İnsanlar gerçekten gülüp eğ...Hayır benimki de öyle. İnsanlar gerçekten gülüp eğlenebiliyorlar mı yoksa kutlayanlara ayıp olmasın diye "gibi" mi yapıyorlar bilmiyorum mesela, ama merak etmiyor da değilim. <br /><br />Çocukken güzel olan nice şeyden biri de doğum günleriydi herhalde. Dışarıdan pasta almazdık o zamanlar. Annem kendisi yapardı. Birkaç kez arkadaşlarla kutlamıştım hatta. Evde dans etmiştik, prenses tacı bulmuşlardı bana -annemin gelin tacı-<br /><br />Halamlar gelirdi doğum günüm için hediyeler alırdım.<br />Sonra bitti. Ortaokuldan sonra anlamsızlaşmaya başladı. <br /><br />Şimdi hiçbir şey hissetmiyorum. Bu yüzden de herkes unutsun istiyorum işin aslı. O gün telefonlara cevap vermek zorunda kalmak, gülmeye çalışmak, gibi yapmak çok sıkıcı. <br /><br />Herkes mi böyle bunu çok çok merak ediyorum.pippi haşmethttps://www.blogger.com/profile/07675040810168252852noreply@blogger.com