Aptal Pembe Gözlüklü Bisküvi...

Kendimi 'çaya batırılmış bisküvi'ye benzettim bugün ben. Hem de çaya batırılmış ve henüz çıkarılmamış bisküviye. Kopmuş en önemli parçalarım, dağılmışım, tamamen düşmüş-düşeceğim. Eriyip yok olmaya az kalmış.

 

Eriyorum yavaş yavaş, çöküyorum dibe. Ama sıyrıldım tüm acılarımdan. Çünkü alıştım çayın sıcacık buharına. Alışana kadarmış her acı. Eriyip yok olsam da artık acılarımla mutlu olmaya alışmış olmamın sevincini yaşıyorum. Zaman zaman herşeye inancımı yitirsem de çoğu zaman polyanna olmayı seviyorum. Etrafa aptal pembe gözlüklerimle bakmaya bayılıyorum. Bir hayal etsenize; aptal pembe gözlüklü bisküviyi...