Bir yerlerden girdim konuya ama...

Bu aralar hiç birşey yapmıyorum, yapamıyorum. Erkenden tavuk gibi uyuyorum. Tv'de 'tele' diye bir mahluk çıkıyor ve saygıdeğer Metin Akpınar belirip de ninni söylemeye başlıyor ya, ben de o andan sonra uyuklamaya başlıyorum. Sanırsın benim için yapmışlar o uygulamayı. Çocuğunuzu bir akşamlığına alın, benim yanıma koyun, bakın nasıl iyi örnek oluyorum ben. Şaka bir yana da, konudan konuya atlamak gibi de olacak ama Metin Akpınar ve ninnisi deyince o konuya da uzanmadan edemeyeceğim doğrusu. Zira o anı ne zaman görsem gülmekten alamıyorum kendimi. Metin Akpınar'ı çok severim. Çok ton ton, sevimli, en önemlisi de yılların sanatçısı. Ama ne akla hizmet o adama çıkarıp oraya koyup da ninni söyletmişler, kafam almadı doğrusu. E zaten o uygulama okul çağına hitap etmiyor mu? Açıkçası bana öyle gibi gelmedi. İlkokula giden bir çocuğu ninniyle uyutabilir misiniz ki? İlginç doğrusu. Ya bu projeyi başlatanlar yeni neslin zehir gibi olduğunu unutmuş, ya da bilemiyorum bir şey bulamadım başka ben.
Neyse işte demem o ki, uzun zamandır ne kitap okuyabiliyorum, ne uyumadan önce müzik dinliyorum, ne hayal kuruyorum, ne bloga girebiliyorum... Hiç bir şey yapamıyorum. Zaten davranışlarım da bir garipleşti. Sanırım iş güç yaramadı pek bana. Bir de ben okulumu özledim bunu fark ettim. Özleyeceğimi biliyordum ama bu kadar çabuk olması beni bile şaşırttı doğrusu. Pardon, aslında artık orası benim okulum falan değil. İlişiğimi kestiler komşular, yetişin, dostlar, vah vah bana!... Üzülüyorum yahu cidden. Öğrenci olarak girdim, yabancı gibi çıktım kapısından. Neyse belki gelecek şenliklerinde bulunabilirim.

 Buraya da konuyla alakasız -ama güzel- bir fotoğraf ekliyordum ama kısmet olmadı, çok yavaşladı pc, zaten yavaş yavaş bozuluyor, hiç kurcalamayayım en iyisi. Ama fotoğraf çok güzeldi ya içimde ukte kaldı şimdi, Metin Akpınarla Ajda Pekkan'ın gençliği. Öhöm, pardon, Ajda Pekkan hala genç zaten çok özür diliyorum. Aman googlea yazın, hemen çıkıveriyor. Çok da uzattım, özlemişim be buraları.