Artık bana 'teyze' diyebilirsiniz

Daha önce burada hamile bir arkadaşım olduğundan ve onun yanındayken neler hissettiğimden bahsetmiştim. Arkadaşım geçen yıl mayıs ayında doğum yaptı. Bir miniğimiz oldu bizim. Zamanla da büyüdü. 8 aylık oluverdi. O kadar şirin ki teyzesi (yani ben), onun için adeta deli oluyorum. Gülümseyerek yüzüme baktığında onun yanaklarını ısırıp ısırıp yemek istiyorum. Böyle bir güzel bebek yok diyebilirim, maşallah benim teyzoşuma.
İşte bugün miniğimizin ilk ev duası yani mevlütü vardı. Biraz gecikmeli de olsa olan duası. Doğum gününü de göreceğiz çok yakında miniğimin. Ayrıca bugün ilk kez öyle bir kalabalığa karıştığı için, onun açısından sıkıntılı bir gündü. Günün yarısına kadar ağlayıp zırladı, mamasını yemedi. Ama uzunca uykusunu aldıktan sonra tekrar eski gülücüklerini saçtı ve ortama yavaşça alıştı.
Miniğime annesi bir günlük almış. Hani şu "İlk fotoğrafım", "Annem ve babam", "......boy, ......kilodayım ..../..../...." şeklinde hazırlanmış bebek günlüklerinden. Şahane bir şey. Eski kafalı insanların gereksiz olarak gördüğü ama benim çok beğendiğim bir olay. O bebek ileride o günlüğünü kendi çocuklarına gösterecek belki ne kadar eğlenceli. Zamanla dolduracağız hep birlikte.
Bebekler... Bence dünyanın tek aynı anda hem sevimli hem sinir bozucu zırlamaya sahip hem de bakımı zor canlısı bebekler. Günün birinde benim de sahip olmak istediğim en önemli şey.
Onlara hayranım açıkçası.