Anne

"g" anne olmuş, "o"su ve "o"su ona koşmuş...

Anneler gününü ne güzel kutlamış google öyle! Çok sevimliler doğrusu.
Ben de kutlamasaydım ölürdüm. Bu dünyanın varolmasının anlamı anneler çünkü. Varolmak için sebep onlar çünkü. Bazen de insan bu güne sahip olabilmek için yaşar. O bir günün hayalini kurar.

Bu kadar kıymetli günün bir gün öncesinde duyduklarımsa kanımı dondurdu. Çığlık sesleriyle sarsıldık önce. Çocuk çığlığı... Meğer bir aile varmış mahallede, baba ve anne çocuklarına eziyet ediyormuş. Baba ve anne denilirse tabii bunlara. "Yapma baba" diye bağırıyordu çocuklar. Polis gelene kadar kaçmışlar meğer çocukları da alarak. Benim kanımı donduran esas şey annemden daha sonra öğrendiğim şeydi; meğer bu anne ve baba çocuklarını gece yarısı bahçeye de atmış. Yine çığlıklar duyulmuş "Anne, kapıy aç" diye. Nasıl vicdandır bu? Anne olmayı o kadar isteyen ve sahip olamayan o kadar insan varken böylelerinin çocukları olmasına şükretmemesi nasıl bir vicdandır? Yürek nasıl dayanıyor o küçük çığlıklara? Anneler gününe bu olayın tesadüf etmesi o kadar üzücü ki! Kötü şeyler yazmak çok kötü ama kötü ebeveynlerin varlığı çok çok daha kötü.

Tüm annelerimizin, anne adaylarımızın ve kendini anne hissedenlerimizin anneler günü kutlu, musmutlu olsun.